به نقل از «فرارو»

چرا با کهولت سن کمرمان خم می‌شود و شکسته‌تر می‌شویم؟

تاریخ انتشار: ۵ بهمن ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۵۹۹۹۴۸

واقعیت این است که ستون فقرات شما می‌تواند از همان اوایل ۳۰ سالگی شروع به آب رفتن کند و شما را درمانده سازد که بتوانید در سال‌های آخر زندگی خود از قفسه بالای مغازه‌ها جنس بردارید.

به گزارش یورو نیوز، دلایل این خمیدگی تدریجی متفاوت است که شاید واضح‌ترین آن‌ها افزایش انحنای ستون فقرات باشد. خمیدگی مرتبط با افزایش سن به عنوان «گوژپشتی» شناخته می‌شود و زمانی رخ می‌دهد که فیبر‌های عضلانی ما در طول سالیان تحلیل می‌روند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در نتیجه این اتفاق، عضلات اطراف ستون فقرات ضعیف‌تر می‌شوند و ما شروع به شکست در نبرد علیه جاذبه می‌کنیم به نحوی که سرانجام توانایی راست ایستادن را از دست می‌دهیم.

خوشبختانه، گوژپشتی تقدیری اجتناب‌ناپذیر نیست و می‌توان با حفظ یک سبک زندگی فعال و ورزش منظم از آن جلوگیری کرد. در حالت ایده‌آل راست ایستادن و درست راه رفتن چیزی است که همه ما باید در طول زندگی به آن علاقه داشته باشیم. جلوگیری از گوژپشتی از طریق فعال ماندن با افزایش سن بسیار آسان‌تر است تا اینکه پس از پیری با ورزش کردن بخواهیم روند آن را معکوس کنیم.

هرچند خمیدگی بدن انسان با تحلیل رفتن عضلات یکسان نیست، با این حال فرآیند‌های مرتبط با افزایش سن باعث می‌شوند ما به معنای واقعی کلمه به لحاظ حجمی کوچک شویم. یکی از مهمترین عوامل این کوچک شدن، کاهش تراکم استخوان است. این پدیده در نتیجه افزایش سن و با کاهش تولید هورمون‌های استروژن و تستوسترون در بدن ایجاد می‌شود.

کمبود ویتامین «دی» و کاهش جذب کلسیم کلیوی در سنین بالاتر می‌تواند این روند را تشدید کند و گاهی منجر به بیماری استخوانی به نام «پوکی استخوان» شود. همانطور که استخوان‌ها ضعیف‌تر و متخلخل‌تر می‌شوند، مهره‌هایی که ستون فقرات ما را تشکیل می‌دهند می‌توانند زیر فشار وزن له شوند و شکستگی‌هایی ایجاد کنند که به عنوان «شکستگی فشاری» شناخته می‌شوند.

در شکستگی فشاری قسمت جلویی یک مهره کمر شکسته شود، در حالی که قسمت پشتی آن سالم و محکم باقی می‌ماند. در نتیجه این حالت، خمیدگی در ستون فقرات به وجود می‌آید.

در کمال تعجب اکثر شکستگی‌های فشاری بدون درد هستند و به همین دلیل ما معمولا متوجه نمی‌شویم که ستون فقرات ما به مرور زمان فشرده‌تر شده است. با این حال و با روی هم جمع شدن این شکستگی‌ها و فشرده شدن بیشتر مهره‌های ما، رفته رفته کمر ما انحنا برداشته و دسترسی به قفسه‌های بالایی کابینت برای ما ممکن است سخت‌تر و دشوارتر شود.

این مشکل اغلب با ضعیف شدن دیسک‌های ستون فقرات، که بین مهره‌های ما قرار دارند و به عنوان بالشتک ضربه‌گیر عمل می‌کنند، ترکیب می‌شود. از ۳۰ سالگی به بعد، این دیسک‌ها شروع به خشک شدن می‌کنند و با از دست دادن آب سفت می‌شوند.

با وجود ۲۳ دیسک در ستون فقرات ما، کوچک‌شدن چند میلی‌متری فقط چند تا از آن‌ها باعث می‌شود متوجه آب رفتن خودمان بشویم. متأسفانه حرکات کششی برای مقابله با آن بدن شما را راست‌تر نمی‌کند، اگرچه داشتن یک سبک زندگی سالم می‌تواند مانع از خمیده شدن بیش از حد شود.

به عنوان مثال، یک رژیم غذایی غنی از ویتامین دی و کلسیم می‌تواند به جوان ماندن استخوان‌ها و به حداقل رسیدن خطر شکستگی فشاری کمک کند، در حالی که ورزش منظم همچنین استخوان‌ها را قوی نگه می‌دارد و احتمال ابتلا به پوکی استخوان را کاهش می‌دهد.

منبع: فرارو

کلیدواژه: کهولت سن پیری قیمت طلا و ارز قیمت خودرو قیمت موبایل ستون فقرات افزایش سن

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۵۹۹۹۴۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دانشمندان چهره یک نئاندرتال ۷۵ هزار ساله را بازسازی کردند

یک زن ۴۰ ساله ۷۵ هزار سال قبل در غاری دفن شده بود. دست چپش زیر سرش حلقه شده و سنگی زیر سرش گذاشته شده بود که احتمالا به عنوان بالشتک در آن جا قرار داشته است. دانشمندانی که بقایای او را مطالعه می‌کردند با قرار دادن استخوان‌های جمجمه موفق به بازسازی چهره این زن شدند.

به گزارش ایسنا، این زن که به نام شانیدر زی(Shanidar Z) معروف است، در غاری در کردستان عراق در سال ۲۰۱۸ پیدا شد. این زن یک نئاندرتال یا نوعی انسان باستانی است، حدود ۴۰ هزار سال پیش ناپدید شدند.

به نقل از سی‌ان‌ان، دانشمندانی که بقایای او را مطالعه می‌کنند، با زحمت ۲۰۰ قطعه استخوان جمجه او را طی ۹ کنار هم قرار دادند. آنها از خطوط صورت و جمجمه این زن برای بازسازی استفاده کردند تا بفهمند او چه شکلی بوده است.

دکتر اما پومروی(Emma Pomeroy)، دیرین انسان‌شناس و دانشیار دپارتمان باستان شناسی دانشگاه کمبریج که اسکلت را از زیر خاک بیرون آورد می‌گوید: جمجمه‌های نئاندرتال‌ها با برجستگی‌های قابل توجه و بدون چانه متفاوت از جمجمه‌های گونه خودمان به نظر می‌رسند. بازسازی صورت شانیدر زی نشان می‌دهد که این تفاوت‌ها ممکن است در زندگی واقعی آنها آنقدر فاحش نبوده باشد.

پومروی اضافه کرد: او در واقع نسبت به اندازه‌اش چهره بزرگی دارد. او برآمدگی‌های ابروی بزرگی دارد که معمولا ما آنها را نمی‌بینیم.

نئاندرتال‌ها حدود ۳۰۰ هزار سال در سراسر اروپا، خاورمیانه و کوه‌های آسیای مرکزی زندگی کردند و حدود ۳۰ هزار سال با انسان‌های امروزی همپوشانی داشتند. تجزیه و تحلیل دی‌ان‌ای انسان‌های امروزی نشان داده است که در این زمان، نئاندرتال‌ها و هومو ساپینس‌ها گهگاه با یکدیگر برخورد می‌کردند.

تحلیل جدید

هنگامی که پومرو برای اولین بار این اسکلت را با حفاری خارج کرد، جنسیت آن بلافاصله مشخص نشد زیرا فقط نیمه بالایی بدن حفظ شده بود و فاقد استخوان‌های لگنی بود. گروهی که در ابتدا بقایای آنها را مورد مطالعه قرار دادند، بر روی یک روش نسبتا جدید تکیه کردند که شامل تعیین توالی پروتئین‌ها در داخل مینای دندان برای تعیین جنسیت شانیدر زی بود.

این محققان از دانشگاه‌های کمبریج و لیورپول با مقایسه طول و قطر استخوان‌های بازوی او با داده‌های مربوط به انسان‌های امروزی، قد این نمونه را حدود ۵ فوت(۱.۵ متر) تخمین زدند. تجزیه و تحلیل ساییدگی دندان‌ها و استخوان‌ها نشان داد که او در زمان مرگ در اواسط دهه ۴۰ زندگی خود بوده است.

پومروی می‌گوید: این یک تخمین معقول است، اما ما نمی‌توانیم ۱۰۰ درصد مطمئن باشیم، که آنها مسن‌تر نبوده‌اند. آنچه می‌توانیم بگوییم این است که این کسی است که عمر نسبتاً طولانی داشته است. برای آن جامعه، آنها احتمالا از نظر دانش و تجربه زندگی بسیار مهم بودند.

غاری که شانیدر زی در آن دفن شده بود در میان باستان شناسان مشهور است زیرا یک گور نئاندرتال که در سال ۱۹۶۰ در آنجا کشف شد، محققان را به این باور رساند که ممکن است نئاندرتال‌ها مردگان خود را با گُل دفن کرده باشند و این اولین چالش در برابر دیدگاه رایجی بود که انسان‌های باستانی را نادان و بی‌رحم می‌دانست. با این حال، تحقیقات بعدی توسط گروه پومرو، نظریه تدفین با گُل را مورد تردید قرار داده است.

در عوض، آنها گمان می‌کنند که گرده کشف شده در میان گورها ممکن است از طریق زنبورهای گرده افشان وارد گور شده باشد. با این حال، در طول سالها دانشمندان شواهد فزاینده‌ای از هوش و پیچیدگی نئاندرتال‌ها، از جمله هنر و ابزار پیدا کرده‌اند.

نئاندرتال‌ها بارها به غار شانیدر بازگشتند تا مردگان خود را دفن کنند. تحقیقات نشان داده است که بقایای ۱۰ نئاندرتال در این مکان کشف شده که به نظر می‌رسد نیمی از آنها عمدا پشت سر هم دفن شده‌اند.

شاید نئاندرتال‌ها مردگان خود را با دسته‌های گل تجلیل نمی‌کردند، اما تحقیقات نشان می‌دهد که ساکنان غار شانیدر احتمالا گونه‌ای همدل بودند. به عنوان مثال، یک نئاندرتال مرد که در آنجا دفن شده بود، ناشنوا بود و با ضربه‌ای به بازو و سرش فلج شده بود که احتمالاً او را تا حدی نابینا می‌کرد، اما او مدت زیادی زنده بود، بنابراین طبق تحقیقات باید از او مراقبت می‌شد.

پومروی می‌گوید که شانیدر زی اولین نئاندرتالی است که در بیش از ۵۰ سال گذشته در این غار پیدا شده است، اما این مکان هنوز هم می‌تواند بستری برای اکتشافات بیشتر باشد.

بازسازی جمجمه

پومروی بازسازی جمجمه شانیدر زی را که نسبتا بلافاصله پس از مرگ له شده بود، به عنوان یک «پازل سه بعدی با حساسیت بالا» توصیف کرد.

استخوان‌های فسیل شده در بلوک‌های کوچکی از رسوبات غار برداشته شده و در فویل پیچیده شدند و محققان آنها را برای تجزیه و تحلیل به دانشگاه کمبریج فرستادند.

در آزمایشگاه کمبریج، محققان از هر بلوک میکرو سی‌تی اسکن گرفتند و از اسکن‌ها برای هدایت استخراج قطعات استخوانی استفاده کردند. دکتر لوسیا لوپز پولین(Lucía López-Polín)، همکار پومروی، محافظ باستان شناسی از موسسه کاتالان برای دیرینه اکولوژی انسانی و تکامل اجتماعی در اسپانیا، بیش از ۲۰۰ تکه جمجمه را با چشم کنار هم قرار داد تا آن را به شکل اولیه خود بازگرداند.

این گروه جمجمه بازسازی شده را اسکن و پرینت سه بعدی کردند، که پایه و اساس سر بازسازی شده‌ای را شکل داد که توسط دیرینه هنرمندان دوقلوی دانمارکی، آدری و آلفونس کنیس(Adrie and Alfons Kennis)، لایه‌هایی از ماهیچه و پوست روی آن قرار بگیرد.

انتهای پیام